Sürekli Yapay Kalp

İlk yapay kalp 1 Aralık 1982’de Utah Üniversitesi’nde Dr. DeVries tarafından 61 yaşında bir diş hekimi olan Dr. Barney Clark’a takıldı. Bu hastada tıkayıcı akciğer hastalığı ve kalp kası hastalığı bulunmaktaydı. Dr. DeVries daha sonra üç hastasına daha yapay kalp taktı. Onu, Stockholm’deki Karolinska Enstitüsü’nden Dr. Semb izledi.

Yapay kalp yukarıda söz edilen has­taların toplam 1.557 gün yaşamasını sağladı; yapay kalple en fazla yaşayan hasta 620 gün sağ kaldı.

Sürekli yapay kalbin uygulandığı bu ilk girişimler sa­yesinde yapay kalbin işleyişi ve buna karşı gelişen direnç konusunda pek çok şey öğrenildi.

Pıhtıyla tıkanma olayları­nı kolaylaştıran tasarım hataları, enfek­siyonlar ve hastanın iyi koşullarda yaşa­tılması konusundaki bilgiler bu çalışma­lar sonucunda önemli ölçüde arttı.

Yapay kalp bütün bu hastalarda kendi kendine denetim yoluyla kan dolaşı­mının düzenlenmesini sağlamıştır. İlk hastada ortalama dakikada 5-6 lt olan kalp debisi, ameliyat sonrasında ortaya çıkan akut böbrek nekrozunu (doku ölü­mü) önlemek amacıyla dakikada yakla­şık 12 lt’ye kadar çıkartılmıştır. Bu artış kan hacminin ve kalp atım hızının artı­rılmasıyla sağlanmıştır.

İki olguda yapı­lan efor testinde kalp debisinde yüzde 30’a kadar varabilen kendiliğinden bir artış sağlanmıştır.