Konuşma Bozuklukları

Konuşma insanların birbirleriyle anlaşmak için kullandıkları bir dizi sesin ağızdan düzgün şekilde çıkarılmasıdır. Başka bir deyişle insanların duruş şekli ve mimik­lerinin yanı sıra fikir, bilgi ve düşüncelerini başkalarına anlatmaya da konuşma denir. Konuşma ile görevli organlar beyin, gırt­lak, ağız ve burun boşluklarıdır. İnsan sesi hayvanların çoğunda olduğu gibi nefes veriş sırasında akciğerlerden çıkmakta olan hava, gırtlaktaki ses telleri arasın­dan geçerken meydana getirilmektedir.
Gırtlağın içindeki boşluk iki tarafta altlı üstlü iki çift ses teli ile daraltılmıştır, Üst­teki ses telleri içinde musculus vocalts de­nen ses kasları vardır. İnsanlar beyindeki konuşma merkezinden gelen emirlerle bu tellerin gerilimini düzenlemek yeteneğine sahiptir. Konuşma fonksiyonunda yardım­cı olan yutak, ağız ve burun gibi organlar sesin konuşma şekline dönüşmesini sağ­larlar. Çocukların çıkardığı anlamsız ses­ler birinci yılın sonunda anadilindeki ses­lere benzemeye başlarlar. Çocuklar ilk beş yıl içinde iyi bir şekilde konuşmayı, hece­leri düzgün bir şekilde bağlamayı yani artikülasyonu öğrenirler. Çocukluktaki ko­nuşma bozuklukları, ses ve artikülasyon kusurları ile santral dil bozuklukları şek­linde görülür.
Ağız, damak ve dil anormalliklerinden ve bu organları işleten merkezlerin hastalık­larından kaynaklanan artikülasyon bozuk­luklarına dizartri adı verilir. Kekeleme gibi bazı artikülasyon bozuklukları yapısal, ya da nöromüsküler kusurlar olmaksızın da gelişebilir.
Eğer ses burun yoluyla çıkıyorsa burun sesi olarak adlandırılır ve hımhım konuş­madan söz edilir.
En sık rastlanan ses bozuklukları ses kı­sıklığı yani disfoni ya da sesin tamamen kaybolması demek olan afonidir. Ses tel­lerinin ve gırtlağın şeklinin, iltihap (larenjit) veya tümoral gelişme (nodul veya gırt­lak kanseri) bozulması sonucu meydana gelebilir. Ayrıca ses tellerinin iritasyonu veya vagus sinirinin felci de ses bozuklu­ğuna yol açabilir.