Periton Diyalizi

Bu yöntem 1923’ten beri biliniyordu. Ama diyaliz sırasında hemen her zaman peritonit (karın zan iltihabı) geliştiğin­den klinik uygulamasına ancak 1950’den sonra, antibiyotiklerin kullanıma girmesi ve vücudun su-elektrolit yapısının daha iyi anlaşılması üzerine başlanabildi.

Periton diyalizinde önce karın boşluğuna steril koşullarda küçük bir kateter (tüp) yerleştirilir. Kateterin yerine yerleşmesinden sonra, hazırlan­mış diyaliz sıvısı karın zarına verilir. Genelde 2 İt kadar sıvı yeterlidir; bu­nun üzerindeki miktarlar hastada ağrıya yol açabilir.

İşlemin bitmesinden sonra sıvı vücuttan alınır. Karın zarındaki bü­tün sıvı boşalınca, aynı işlem yinelenir. Böylece bir diyaliz seansında 30-60 lt arasında sıvı değişimi sağlanır.

Periton diyalizinin en büyük üstünlüğü uygu­lanmasının çok kolay olmasıdır. Başlı­ca olumsuz yanları ise yapay böbrek kadar etkili olmaması, hastaya daha çok rahatsızlık vermesi ve protein kay­bına yol açmasıdır.