Şeker Hastalarının Psikolojik Sorunları

Başka bir hastalıkları yoksa hastaların çoğunda şeker hastalığı günlük etkinlikleri engellemez ve tedavi için uzun süre hastanede yatmayı ge­rektirmez. Hastanın çalışma yaşamını normal biçimde sürdürmesi olanaklıdır.

Şeker hastası, düzenli bir yaşam sürerse, diyetine ve ilaç te­davisine sıkı sıkıya uyarsa, sağlıklı ve tümüyle normal kabul edilebi­lir. Gerçekte, şeker hastalan fiziksel olarak hasta gibi yaşar; bu durum bir psikolojik sınırlama oluşturur. Aynca hastalığın gerektirdiği besin kısıtlamalarından ötürü bazen dışlanmış olduklarını düşünebilirler.

Şe­ker hastasının ailesinde mutfağa büyük önem verilmesi ve zaman ay­rılması, iş yemeklerine katılmak zorunda olması, yemek konusunda çok titiz davranması gereken hastayı her şeyi yiyebilen insanlarla çar­pıcı bir biçimde karşı karşıya getirir.

Şeker hastalığı ağır bir rahatsızlık olarak görülmemelidir. Hastaya sa­kin bir ortam yaratılmalı, her şeye izin verilmese de, sürekli kısıtlama­nın varlığı da duyurulmamalıdır. Şeker hastasının kendine özgü bir beslenme düzeni vardır. Ne var ki, bu nedenle mutfakta bir darbe ya­pılması ya da bunun bir hoşnutsuzluk kaynağı olması gerekmez.

Kısacası, oldukça iyi bilinen bir tanımlamayla sözlerimize son verebi­liriz:

Şeker hastalığının tüketiciliğin körüklendiği refah toplumlarına benzetilerek, “kendini iyi hissetme hastalığı” oİduğu söylenebilirse de “kendini kötü hissetme hastalığı”na da dönüşebileceği unutulmamalı­dır.